Weer leven na kinderkanker
Stichting Kanjer met Kracht helpt kinderen en tieners in hun herstel na kanker.
Het Krachtgala op 4 oktober in Landvast was een groot succes!
Rose Leenheer strijdt voor een goede nazorg na kinderkanker.
Steun stichting Kanjer met Kracht met een donatie.
Stichting Kanjer met Kracht
Kinderen met kanker krijgen tijdens hun behandeling veel aandacht en ondersteuning vanuit het ziekenhuis en andere zorgorganisaties.
Helaas ervaren veel tieners die klaar zijn met hun behandeltraject nog dagelijks de vervelende gevolgen van de chemo’s, bestralingen en medicatie. Er zijn lichamelijke en of psychische klachten, waardoor ze niet (volledig) kunnen meedoen aan het sociale maatschappelijke leven. Voor deze fase ontbreekt goede nazorg en ondersteuning bij het herstel. Stichting Kanjer met Kracht is er voor hen.
Wat wij doen
- Bieden van mentale steun en support voor tieners
- Verbinden en versterken van een lokaal zorgnetwerk
- Ontwikkelen van een breed nazorgaanbod
- Passende therapie op basis van maatwerk
Sponsoren
Nazorgtherapie Curaçao
In 2021 volgde Rose een therapie van 2 weken in het therapiecentrum op Curaçao. Hier waren behandelingen voor verschillende andere aandoeningen. Rose was welkom om samen met de therapeuten te ontdekken hoe ze haar konden helpen in het haar proces. Dagelijks werd de therapie aangepast. Het effect na twee weken was enorm, zowel fysiek als mentaal. Het heeft geresulteerd in een op maat gemaakt programma voor de behandeling na kinderkanker.
Over Rose
Hi, ik ben Rose en ik kreeg in juli 2020 op 9-jarige leeftijd de diagnose lymfeklierkanker, vorm Non-Hodgkin, in een vergevorderd stadium met uitzaaiingen. Na een behandelingstraject van ruim 2 jaar was ik klaar. Nou ja, klaar..? De chemo en sommige medicatie zijn klaar. Mijn hoofd en lijf zijn dat nog niet. Daar stond ik met mijn kanjerketting van 17 meter. En nu? Vrienden om me heen zijn verder gegaan en ik had het gevoel STIL te staan. Ik had geen energie, problemen met mijn hart, overal pijn en psychisch was ik in de war. Ik voelde me erg alleen en in het ziekenhuis onbegrepen. Samen met mijn ouders ging ik op zoek naar wat er voor mij wél werkt. Ook besloot ik dat ik het voor lotgenoten makkelijker wil maken.
